Dat Montenegro bulkt van het natuurschoon wist ik best. En dat je er dus fantastisch kan wandelen en fietsen ook. Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik landen in de Balkan vooral ook associeer met het Eurovisie Songfestival. Ja sorry. Bij het horen van namen als Albanië, Bosnië-Herzegovina of dus ook Montenegro denk ik ongewild aan een wanstaltige glitteract, een hoop ingestudeerde bombarie en de bijbehorende vriendjespolitiek. Dat zegt natuurlijk meer over mij dan over de Balkan, dat moge duidelijk zijn.
Baai van Kotor
Via een van de Panoramic Roads in Montenegro rijden we om de baai van Kotor heen naar de gelijknamige stad. Net als Dubrovnik is Kotor een oude vestingstad en staat het historisch centrum op de UNESCO werelderfgoedlijst. En niet voor niets. Achter de dikke stadsmuren vind je een knus centrum met smalle straatjes, steile trappen, mooie kerken, souvenirwinkels, galerieën, bars, restaurants… én katten. Heel veel katten. Waar ze vandaan komen is een beetje onduidelijk. Men denkt dat ze vroeger meevoeren met de schepen die aanmeerden in de stad en hier heerlijk konden jagen op al het ongedierte dat Kotor teisterde. Inmiddels zijn de poezenbeesten het symbool van Kotor en de meest gefotografeerde (en aangehaalde) bewoners van de oude stad.
Hoe mooi ook, buiten het oude centrum ligt het hoogtepunt van onze korte citytrip. Letterlijk. Via een slingerpad langs de oude stadsmuren wandelen we omhoog naar het San Giovanni fort. De grote ruïne zelf stelt jammer genoeg weinig voor door een chronisch gebrek aan onderhoud en een overdaad aan zwerfafval, maar als je daar doorheen kunt kijken is het uitzicht de klim van 1.350 treden dubbel en dwars waard. Wij wandelden aan het einde van de middag naar boven om de zonsondergang boven de baai van Kotor te bekijken. Weergaloos!
Lovcen National Park
De ‘Kotor Serpentine’, door Marc verhaspeld tot de ‘Kotor Confetti’, is een van de bekendste slingerwegen ter wereld. Maar serpentine, confetti of slinger, een feestje was het hoe dan ook. Echt waar. Het deel van de route tussen Kotor en Lovcen heeft 25 haarspeldbochten. De weg is vrij smal en bij een tegenligger is het billenknijpen om elkaar zonder kleerscheuren te kunnen passeren. En omdat het een populaire route is zou die tegenligger ook zomaar een vrachtwagen of touringcar kunnen zijn. Angstzweet gegarandeerd.
Maar hoe hoger je komt hoe adembenemender het uitzicht op de baai van Kotor. Tot nu toe is dit een van de mooiste en meest avontuurlijke wegen die we tot nu toe hebben gereden.
We komen aan in het Lovcen National Park voor een bezoek aan het mausoleum van Petar Petrovic Njegos. Het monument van Montenegro’s grootste heerser, bisschop, filosoof en dichter ligt op de top van de 1657 meter hoge Jezerski Vrh. Vanaf de entree leiden 461 traptreden je naar het monument. Wij zijn de enige bezoekers dankzij het laagseizoen en de sneeuw, en de bewaker wandelt daarom gezellig met ons mee om de deur naar de imposante graftombe te openen. Hij woont in de dienstwoning pal naast het monument en is blij met wat aanspraak.
Petar koos een prachtige laatste rustplaats, ik kan niet anders zeggen. Het panoramische uitzicht op de bergen is van een ongekende schoonheid. Bij helder weer kun je zelfs de baai van Kotor en het Skadar meer zien.
Skadar meer
‘Niet normaal…’ ‘Jeetje, wat gaaf!’ ‘Heb jij ooit zoiets moois gezien?’ Marc en ik zijn net een stel kleine kinderen die met grote ogen van verwondering niet veel meer kunnen uitbrengen dan woorden van gelijke strekking.
Lest best. En dat geldt ook voor onze korte roadtrip door Montenegro. Op de grens met Albanië ligt het Skadar meer (of meer van Shkodër). Dit meer is met zijn 368 km2 het grootste meer van de Balkan. In de zomer is het water bedekt met een groene deken van waterlelies, dat lijkt me een sprookjesachtig gezicht. Talrijke bootverhuurbedrijfjes spelen daar gretig op in met het aanbieden van allerlei excursies op het water of je nu wil vogelen, zwemmen of gewoon lekker voor je uit wil staren.
In de winter daarentegen is er weinig te doen op het meer. In de vissersdorpjes aan het Skadar meer des te meer. In de kleine haven van Virpazar bijvoorbeeld worden de boten aan een inspectie onderworpen en klaargestoomd voor het komende hoogseizoen. Wij genieten van een ongelofelijk mooie rit rondom het meer en een wandeling naar een van de viewpoints. Adembenemend.
Douze points
Het kleine Montenegro heeft eigenlijk alles. Van het fjord-achtige landschap bij Kotor, de hoge pieken in Lovcen National Park tot de spiegelende wateren van het Skadar meer.
De bergen in het Durmitor national park en de Tara-kloof bewaren we graag voor een volgende keer. Met ons Sarajevo-avontuur nog vers in het geheugen leek ons die rit in de winter met een volgeladen camper niet het beste idee.
Montenegro smaakt dus naar meer. En wat mijn Eurovisie Songfestival-tic betreft zing ik bij deze een toontje lager. Wij zijn namelijk unaniem in ons oordeel. ‘Namens Nederland….. Montenegro, douze points!’
